بررسی فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده (Aquaman and the Lost Kingdom)

با افتتاحیه ضعیف و نقدهای منفی از طرف منتقدان، فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده به یکی از بزرگترین شکست‌های سینمایی دی سی تبدیل شد. بازی جیسون موموآ در نقش اصلی، اگرچه قابل تحسین بود، اما داستان ضعیف و اجرای ناموفق کارگردان جیمز وان باعث شد که این فیلم به یک پایان تلخ برای دنیای سینمایی دی سی برسد. امیدواریم که فیلم‌های آینده این فرانچایز بتوانند این ناکامی را جبران کنند و به بازار سینمایی بازگردد.با سرگرم پلاس همراه باشید.

دنیای سینمایی دی سی، ملقب به DCEU، با فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده به پایان مسیر خود رسید. این مجموعه پس از آن ریبوت می‌شود، اما همچنان انتظارات بالایی از این فیلم وجود دارد. در هر صورت، ما در حال بحث در مورد دنباله فیلمی هستیم که قسمت اول آن تنها فیلم DCEU با فروش بیش از یک میلیارد دلار بوده است. در فیلم فیلم آکوامن۲، زندگی دوگانه آکوامن پس از چهار سال از اتفاقات قسمت اول روایت می‌شود و در یک بخش از زندگی، او پادشاه آتلانتیس و نگهبان دریاها و اقیانوس‌ها است.

اما در زندگی دوم آکوامن، او هم اکنون یک مرد خانواده است و در حال بزرگ کردن فرزند خود در فانوس دریایی پدرش است. اما در ادامه داستان، بلک مانتا به عنوان یک تهدید بسیار خطرناک با قدرت‌های باستانی بازگشته است و آکوامن برای متوقف کردن او نیاز به همکاری با اوشن مستر، برادر ناتنی خود دارد. این امر ممکن است سؤال بروز کند که آیا این فیلم توانسته است به خوبی پایانی برای دنیای سینمایی پیشین دی‌سی ارائه دهد یا ادامه‌ی مسیری است که فیلم‌های اخیر این سری را پیش گرفته‌اند.

لینک فیلم Aquaman and the Lost Kingdom در IMDB

ماجراجویی جدید و پایانی آکوامن، زندگی آرتور کوری به‌عنوان پادشاه آتلانتیس، پدر و برادر را دنبال می‌کند که در تلاش است تا تهدیدی بزرگ را متوقف کند و ارتباط بین ساکنین دریا و خشکی را تقویت کند. فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده، با وجود ادعایی که بیان می‌کند که به نمایش یک تهدید باستانی می‌پردازد، در واقع نسخه متفاوتی از قسمت اول فیلم آکوامن است.

پایان بازی جیسون موموآ در نقش آکوامن

نقطه شروع داستان این است که بلک مانتا دوباره به عنوان شخصیت اصلی ظاهر می‌شود، اما این بار با شرور دیگری روبرو است که به دنبال انتقام از آتلانتیس است. او برای این منظور به بلک مانتا قدرت زیادی می‌دهد. در این داستان، ما شاهد ماجراجویی آکوامن و اوشن مستر به عنوان برادران هستیم، که در ابتدا به نظر می‌رسد که روابط بین آنها خوب است. اما جیمز وان تصمیم می‌گیرد فرمول فیلم اول را با تغییراتی در دنباله آن اعمال کند.

در فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده، ما به محیط‌های جدیدی که یادآور فیلم‌های فانتزی ماجراجویی دهه ۸۰ میلادی است، سفر می‌کنیم. اما این به معنای آن نیست که فیلم در عمل و داستان دارد متفاوت عمل می‌کند. فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده دقیقا نشانی از این داستان دارد که ما صرفا در حال تماشا دوباره یک فیلم با پوسته‌ای تازه هستیم که الزاما هم به معنای یک فیلم بهتر از قسمت قبل هم نیست.

شروع فیلم با وعده‌ای از یک داستان تاریک آغاز می‌شود، اما در حقیقت انتظاراتی که درباره‌ی فیلم داشتیم، برآورده نمی‌شود. این ماجراجویی برادرانه، تاکید زیادی بر روی لحن کمدی دارد که در برخی صحنه‌ها بیش از حد شده و باعث می‌شود ما شاهد صحنه‌های کمدی قوی و ضعیف و حتی بی‌ارتباط با داستان شویم.

مشکل این است که تم داستانی فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده تاریک است و در طول فیلم انتظار داستانی داریم که از نزدیک بودن پایان دنیا خبر دهد. این داستان وعده به خطر افتادن آتلانتیس و حتی افراد خشکی را می‌دهد و در بخشی آکوامن باید برای نجات خانواده‌اش تلاش کند. اما هر لحظه که احساس می‌کنیم داستان قرار است روندی جدی‌تر بگیرد و شاهد بخش‌های تاریک آن باشیم، بسیار سریع شوخی‌هایی می‌بینیم که جو و فضای صحنه را نابود می‌کند و در بیشتر لحظات هم این صحنه‌ها بسیار لوس هستند.

این موضوع تنها درباره از بین رفتن ابعاد یک صحنه نیست، بلکه مشکل از جایی شروع می‌شود که بیننده احساس می‌کند سازندگان فیلم آن را جدی نگرفته‌اند و تصمیم گرفته‌اند فیلم را با شوخی‌های بیش از حد پر کنند. بعضی از شوخی‌ها شاید مناسب و خوب باشند، اما زیاده‌روی در استفاده از آنها آسیب زیادی به کلیت فیلم وارد کرده است. حتی فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده بدون صحنه‌های ترسناک نیز است و این در حالی است که قصد دارد یک داستان تاریک را به تصویر بکشد.

تداخل بین تم داستانی و لحن فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده، به همراه روایتی که با قسمت اول مشابه است، باعث گمراهی بزرگ مخاطبان شده است و هیچکس نمی‌تواند به درستی جایگاه خود را در فیلم پیدا کند. به همین دلیل، فیلم به یک آش شله قلمکار تبدیل شده است که جیمز وان به ترکیب آن پرداخته و به بیننده ارائه داده است. بازگشت شخصیت بلک مانتا به منظور انتقام مرگ پدرش، نتیجه‌ای به همراه نداشته و در واقع او به عنوان یک بازیچه دیگر در دستور کار شخصیت ضعیف دیگری قرار دارد.

شوخی پیش از حد در فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده

در واقع، در فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده ما با معرفی یک شخصیت شرور دیگر به نام کورداکس روبه‌رو هستیم که در صورت آزادی، به یک تهدید بزرگ تبدیل می‌شود. ایده وجود تهدیدی مانند کورداکس و نیروهای زامبی مشابه او می‌تواند جذاب باشد، اما استفاده مناسبی از این شخصیت در فیلم صورت نگرفته و او نهایتاً به تهدیدی که می‌خواهیم ببینیم، تبدیل نمی‌شود. به طور کلی، فیلم در هیچ بخشی نمی‌تواند به عملکرد قابل قبولی دست یابد و حتی شخصیت‌های قهرمانش نیز نسبت به قسمت اول، افت بزرگی را تجربه می‌کنند.

مشکل اصلی اینجا نه این است که DCEU به سرعت به پایان برسد، بلکه مشکل این است که سازندگان هم خودشان دقیقاً نمی‌دانند که به دنبال چه نوع فیلمی هستند. حتی اگر فیلم Aquaman را با قسمت اولش مقایسه کنیم، در آن فیلم شاهد یک روایت معتبرتر بودیم و حداقل می‌دانستیم که فیلم به کجا می‌رود. اما در دنباله آن، زیرا سازندگان تصمیم گرفتند که همان مسیر را با ظاهری متفاوت دنبال کنند، در نهایت به درون یک چاه تاریک فرو رفتند و گیر افتادند.

همچنین، جیمز وان تصمیم گرفته است الهام گرفته از الگوی فیلم‌های Thor از مارول برای ایجاد یک شخصیت جدید. ایده تغییر شخصیت اوشن مستر جالب است، اما این تغییر ممکن است ما را به یاد شخصیت لوکی اندازد. اوشن مستر باید حکم لوکی را داشته باشد، اما این شخصیت به نظر می‌رسد که این توانایی را ندارد و به جای آن، اورم ماریوس به‌طور واضح دارای قدرت کمتر و هوش کمتری است.

شخصیت اوشن مستر می‌توانست به عنوان قهرمان فیلم شناخته شود، اما تصمیمات ضعیف سازندگان باعث شد که این امر ممکن نباشد. در واقع، هیچ یک از شخصیت‌ها فرصت زیادی برای برجسته شدن ندارند و داستان فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده درباره سه شخصیت است که هیچ کدام به واقعیت درخشیده نیستند. در پایان فیلم، ما با یک نبرد مشابه قسمت اول روبرو هستیم، با این تفاوت که این بار نبرد بسیاری از خودش ناامید کننده است.

با وجود اینکه نبرد نهایی قسمت اول به‌طور کامل CGI و خسته‌کننده به نظر می‌رسید، اما در اینجا همان مبارزه نسبتا جذاب آکوامن و اوشن مستر را نمی‌بینیم و حتی مبارزه بلک مانتا و آکوامن به خوبی طراحی و پیاده‌سازی نشده است. در پایان، ورود کورداکس صرفا یک ضربه نهایی به پیکره بی‌جان فیلم است و مبارزه با موجودات زامبی مانند جذابیتی که جیمز وان شاید در انتظارش بود، ندارد. این موضوع درست است که استفاده از جلوه‌های ویژه گسترده در فیلم امری اجتناب ناپذیر است.

اما با یک مقایسه می‌توان CGI‌های نسبتا کارتونی و مشابه فیلم The Flash را مشاهده کرد که کیفیت خیلی بالایی هم ندارد. این موضوع نشان دهنده‌ی افت چشم‌گیری کیفیت جلوه‌های ویژه فیلم‌های ابرقهرمانی در مقایسه با سال‌های گذشته است. مشکلی که فیلم‌هایی مثل آکوامن ۲ و فیلم The Marvels دارند، این است که این آثار تنها زمانی شاید جذاب باشند که انتظاری از آن‌ها نداشته باشیم و صرفا بخواهیم خود را با آن‌ها پر کنیم. اما این موضوع نشان از نیاز به توجه بیشتر به جزئیات و کیفیت در تولید فیلم‌های ابرقهرمانی دارد.

فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده، که به عنوان پایانی برای دوره DCEU شناخته می‌شود، نشان دهنده نقش‌آفرینی جیسون موموآ در نقش آکوامن است. اما فیلم آکوامن و پادشاهی گمشده ممکن است برای برخی ناامید کننده و ضعیف به نظر بیاید. با وجود تم داستانی تاریک، اما شوخی‌های مکرر و بی‌رویه‌اش می‌تواند تاثیرات منفی زیادی بر روی تجربه تماشاگران داشته باشد. همچنین، روایت داستان فیلم مشابه قسمت اول آن است که می‌تواند برخی از تماشاگران را ناراحت کند.

با این حال، خبر خوب این است که این فیلم می‌تواند نشان دهد که DCEU به پایان رسیده است و این دوره با تمامی روزهای خوب و بدش به پایان رسیده است. این می‌تواند به عنوان یک فرصت برای شروع دوره جدیدی در دنیای سینمایی DC Comics باشد و امیدواریم که فیلم‌های آینده این دوره، تجربه‌ای جدید و متفاوت برای تماشاگران ایجاد کنند.